عنصر گوگرد در تولید پروتئین و بعضی از اسیدهای آمینه موثر است. بو و مزه برخی از محصولات باغی و زراعی (مثل سیر، پیاز و خردل) مربوط به گوگرد است.
مهمترین علامت کمبود این عنصر در گیاه رشد ناقص و رنگ پریدگی می باشد. کمبود گوگرد در پاره ای از گیاهان نشانه هایی شبیه به کلروز ناشی از کمبود نیتروژن ایجاد می کند که مربوط به کمبود پروتئین در گیاه است. با این وجود در کمبود گوگرد، زرد شدن به صورت یکنواخت در سرتاسر گیاه حتی در بر گهای جوان وجود دارد.
اغلب در اثر کمبود این عنصر سطح پائینی برگها و دمبرگها به رنگ قرمز مایل به صورتی در می آید. گاهی در اثر شدت کمبود، علایم به صورت قهوه ای یا لکه های نکروتیک ظاهر می شود و همچنین دمبرگها و برگها اغلب عمودی، پیچ خورده و شکننده می شود. ساقه های گیاهان مبتلا کوتاه تر و نازکتر از معمول و چوبی می شوند. سطح برگ، کوچک و تعداد برگها نیز کم، تعداد و وزن میوه ها نیز کاهش می یابد.
برای مثال در هلو برگهای جوان در اثر کمبود این عنصر، زرد و برگهای پیر بدشکل و کج و معوج می شوند. جوانه های انتهائی رشد نکرده و در نتیجه شاخه های جانبی نیز رشد نمی کنند و برگهای روی این شاخه ها در اثر شدت کمبود، کمی قرمز و پس از این مرحله خزان می کنند.
مصرف گوگرد:
گوگرد را می توان به صورت سوپر فسفات معمول (نه سوپر فسفات تریپل) سولفات آمونیوم و گل گوگرد و یا سولفات کلسیم به خاک افزود.
