انگور گیاهی است که نسبت به کمبود برخی عناصر خصوصا آهن، منگنز، روی و بر بسیار حساس می باشد. همچنین کمبود ازت، پتاسیم و منیزیم نیز بسیار مشهود است.
ایجاد تعادل بین عناصر غذایی در دسترس گیاه تضمین کننده افزایش عملکرد و بهبود کیفیت میوه است. با توجه به این موضوع، لازم است از تمام کودهایی که حاوی عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان اند به صورت متعادل و بر اساس نیاز گیاه استفاده گردد.
استفاده از محلول های اسیدآمینه همراه با عناصر غذایی می‌تواند باعث بهبود کمی و کیفی عملکرد محصول شود، بنابراین در زمان تورم جوانه ها و ارزنی شدن انگور، مصرف اسید آمینه همراه با پتاسیم پیشنهاد می‌شود. همچنین در زمان ظهور خوشه گل و شروع رنگ دادن میوه و غوره شدن، استفاده از اسید آمینه همراه با کلسیم به صورت محلولپاشی توصیه می‌شود.
استفاده از اسید هیومیک سبب افزایش عملکرد انگور به میزان 35 % می‌شود. مصرف اسید هیومیک در مرحله پس از ظهور خوشه اهمیت دارد و تقسیط آن به افزایش کارایی کودهای پتاسه و فسفره و ازته که با آن مصرف می‌شوند کمک می‌کند.
زمان مصرف عناصر مغذی:
- ازت : کاربرد قبل از متورم شدن جوانه‌ها در بهار و ده روز بعد از گلدهی و تشکیل میوه.
- فسفر: کاربرد اسید فسفریک با غلظت یک در هزار یا مونو آمونیوم یا مونو پتاسیم فسفات قبل از متورم شدن جوانه ها و ده روز بعد از گلدهی.
- پتاسیم : محلولپاشی پتاسیم قبل از متورم شدن جوانه ها و ده روز بعد از گلدهی.
- روی: محلولپاشی عنصر روی قبل از متورم شدن جوانه ها و ده روز بعد از گلدهی و تشکیل میوه.
- آهن: محلولپاشی قبل از متورم شدن جوانه‌ها و ده روز بعد از گلدهی و تشکیل میوه.
- بُر: محلولپاشی از منبع اسید بورکی قبل از متورم شدن جوانه‌ها و ده روز بعد.
